การศึกษาและคาดการณ์ความต้องการใช้น้ำในภาคเกษตรกรรม ภายใต้สภาวะความผิดปกติของภัยแล้งที่เป็นผลจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ กรณีศึกษาเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (EEC)

      เขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (EEC) และนิคมอุตสาหกรรมต่าง ๆ ต้องเผชิญสถานการณ์ภัยแล้งระดับวิกฤติ โดยเฉพาะปริมาณน้ำฝนและอุณหภูมิ ซึ่งส่งผลกระทบต่อหลายภาคส่วนทางเศรษฐกิจโดยเฉพาะภาคเกษตรกรรมซึ่งต้องอาศัยปัจจัยต่าง ๆ ทางธรรมชาติที่เหมาะสม ดังนั้นการศึกษาวิจัยในครั้งนี้จึงมีจุดมุ่งหมายเพื่อนำเทคโนโลยีทางภูมิสารสนเทศศาสตร์มาประยุกต์ใช้กับการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความผิดปกติของภัยแล้งกับตัวแปรด้านภูมิอากาศที่ส่งผลต่อการบริหารจัดการน้ำในภาคเกษตรกรรม รวมถึงคาดการณ์ความผิดปกติของภัยแล้งและสมดุลการใช้น้ำในภาคเกษตรกรรมภายใต้สภาวะที่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เพื่อให้ทุกภาคส่วนมีน้ำใช้อย่างเพียงพอ และสามารถดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจได้อย่างราบรื่นและร่วมกันขับเคลื่อนเศรษฐกิจของภาคตะวันออกและประเทศ

       ดำเนินการวิจัยโดยศึกษาหาความสัมพันธ์ของปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดภัยแล้งจากอดีตจนถึงปัจจุบัน โดยศึกษาจากข้อมูลการรับรู้ระยะไกล หาความสัมพันธ์ของปริมาณการใช้น้ำในภาคการเกษตร โดยใช้ข้อมูลทุติยภูมิและปฐมภูมิการใช้น้ำในการทำเกษตรกรรมของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง จากนั้นทำการหาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณการใช้น้ำในภาคการเกษตรและพื้นที่ภัยแล้ง โดยใช้การตรวจสอบความสัมพันธ์ เพื่อหาว่าในภาคการเกษตรมีปริมาณการใช้น้ำในปริมาณเท่าไหร่ รวมถึงการคาดการณ์พื้นที่ที่จะได้รับผลกระทบจากภัยแล้งและปริมาณการใช้น้ำในภาคการเกษตรในอนาคตในอนาคตเพื่อศึกษาและคาดการณ์สมดุลน้ำในภาคเกษตรกรรม โดยใช้เทคโนโลยีการรับรู้ระยะไกล (Remote Sensing) และระบบภูมิสารสนเทศ (Geoinformatics) เข้ามาช่วยในการวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อตอบโจทย์ได้ทั้งในเชิงปริมาณ เชิงคุณภาพ และเชิงพื้นที่

       ซึ่งผลลัพธิ์และผลผลิตของโครงการสามารถแสดงพื้นที่ที่เกิดผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศต่อการบริหารจัดการน้ำในพื้นที่เกษตร เขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (EEC) สำหรับเป็นข้อมูลประกอบสำหรับการปรับตัวที่เหมาะสมและกระจายความรู้สู่เกษตรกรที่เกี่ยวข้อง และใช้เป็นแนวทางในการวางแผนการบริหารจัดการน้ำ เพื่อรับมือ ปรับตัว และลดผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศต่อพื้นที่เกษตรกรรม เพื่อการทำเกษตรให้ได้ผลผลิตอย่างมีประสิทธิภาพ