การปนเปื้อนของผลิตภัณฑ์ยาในแหล่งน้ำธรรมชาติ

ในปัจจุบันการให้ความสำคัญต่อคุณภาพแหล่งน้ำธรรมชาติเป็นเรื่องสำคัญ เนื่องจากในช่วงที่ผ่านมาประเทศไทยมีอุตสาหกรรม การเกษตร เทคโนโลยี และจำนวนประชากรที่เพิ่มมากขึ้น (สำนักงานสถิติแห่งชาติ, 2562) จากทั้งหมดที่กล่าวมาส่งผลให้มีการใช้น้ำและมีการปล่อยสารประกอบต่าง ๆ หลายประเภทลงสู่แหล่งน้ำที่เพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย โดยสารปนเปื้อนหลายชนิดเป็นสารที่ถูกสังเคราะห์ขึ้นมาใหม่ ซึ่งยังไม่มีการศึกษาถึงผลกระทบต่อสิ่งชีวิตและสิ่งแวดล้อม  สารปนเปื้อนบางชนิดไม่สามารถตรวจวิเคราะห์ได้ด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์เนื่องจากข้อจำกัดทางเทคนิคการวิเคราะห์ แต่สำหรับสารบางชนิดได้ถูกพบเนื่องจากความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ แต่ยังไม่มีรายงานการศึกษาผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อม สารเหล่านี้เรียกว่า  
มลพิษอุบัติใหม่ (Emerging Pollutant) (Deblonde et al., 2011)  

เนื่องจากการตรวจวัดคุณภาพของน้ำ พบว่าสารปนเปื้อนเหล่านี้อยู่ในทุก ๆ ที่โดยแหล่งกำเนิดของมลพิษนั้นไม่ได้เกิดจากโรงงานอุตสาหกรรมเพียงอย่างเดียวแต่มีส่วนที่เกิดมาจากการใช้ชีวิตประจำวันของมนุษย์ด้วย เช่น การขับของเสียออกจากร่างกายที่มีการปนเปื้อนของยา ซึ่งพฤติกรรมดังกล่าวเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ทำให้มีความเสี่ยงต่อระบบนิเวศ คือ การตกค้างของผลิตภัณฑ์ยาในแหล่งน้ำธรรมชาติ และอาจมีผลต่อการดื้อยาของสัตว์ที่อาศัยอยู่ในระบบนิเวศนั้น ๆ ดังนั้นการศึกษาหาตำแหน่งและปริมาณของผลิตภัณฑ์ยาที่มีการปนเปื้อนในแหล่งน้ำของประเทศไทยจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ข้อมูลที่ได้จากการศึกษาสามารถนี้นำไปใช้ในการจัดการปัญหาและลดผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นได้