การพัฒนาระบบการให้มาตรฐานและสมรรถนะหลักสำหรับอาชีพนักการยศาสตร์ในประเทศไทย

เพื่อลดความเสี่ยงด้านการยศาสตร์สำหรับพนักงาน หลายอุตสาหกรรมในประเทศไทยมีความต้องการผู้เชี่ยวชาญด้านการยศาสตร์ อย่างไรก็ตามหลักสูตรวิชาการส่วนใหญ่จัดทำโดยอาจารย์ที่มีพื้นฐานด้านปัจจัยมนุษย์และการยศาสตร์ (Human Factor and Ergonomics - HFE) ที่มีข้อจำกัดด้านความรู้ด้าน Physical หรือ Cognitive อย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อที่จะประเมินและออกแบบระบบตามหลักการมาตรฐานของ HFE หลักสูตรควรจัดทำโดยผู้เชี่ยวชาญ HFE ที่น่าเชื่อถือและอิงตามความรู้แบบองค์รวม วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือ การพัฒนาวิชาชีพการยศาสตร์ในประเทศไทยโดยมีกระบวนการรวบรวมรายละเอียดของการศึกษาผ่านแบบสอบถามและการระบุความต้องการจากภาคอุตสาหกรรมผ่านการสัมภาษณ์กลุ่ม ผลการวิจัยแสดงให้เห็นถึงการขาดการพิจารณาองค์รวมของความรู้ และการศึกษาในประเทศไทยมุ่งเน้นหลักเกี่ยวกับการยศาสตร์ทาง Physical เท่านั้น นอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงความกังวลจากภาคอุตสาหกรรมเกี่ยวกับประสบการณ์ที่จำกัด ทักษะในการออกแบบ และการใช้วิธีการประเมินเชิง objective ของผู้ทำงานด้านการยศาสตร์ ข้อมูลจากการวิจัยนี้ถูกนำมาใช้เพื่อประกอบการพัฒนาสมรถนะของนักการยศาสตร์และระบบนำร่องของการรับรองนักการยศาสตร์ สมรรถนะและระบบที่พัฒนาขึ้นได้นำไปเผยแพร่และได้รับข้อเสนอเพิ่มเติมเพื่อนำมาปรับปรุงระบบการรับรองนักการยศาสตร์ระดับมืออาชีพให้มีความชัดเจนมากขึ้น