ประสิทธิภาพจากถ่านชีวภาพไม้ไผ่ในการกาจัดนาที่ปนเปื้อนผสมเหล็ก แมงกานีส และสารหนู

งานวิจัยนี มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการปนเปื้อนปริมาณเหล็ก แมงกานีส และสารหนู ในแหล่งน้ำใกล้พื้นที่เหมืองแร่ทองคำในจังหวัดพิจิตร และศึกษาความสามารถในการดูดซับโลหะหนักชนิดเดียวและโลหะผสมในน้ำสังเคราะห์ด้วยถ่านชีวภาพไม้ไผ่ ถ่านชีวภาพไม้ไผ่ที่เคลือบไคโตซาน และถ่านชีวภาพไม้ไผ่ฝังเหล็ก ศึกษาองค์ประกอบทางเคมี ความเป็นกรดด่าง และไอโอดีนนัมเบอร์ ศึกษาประสิทธิภาพการดูดซับด้วยการหาระยะเวลาสมดุลของการดูดซับ และความเข้มข้นของโลหะหนักที่เหลือที่ระยะเวลาสมดุล จากนั้ทำศึกษาการนำถ่านชีวภาพไม้ไผ่กลับมาใช้ซ้ำเพื่อดูดซับโลหะหนักผสม ผลการวิเคราะห์พบปริมาณเหล็กสูงในน้ำผิวดินและน้ำบาดาลมีปริมาณแมงกานีสสูงกว่าเกณฑ์คุณภาพน้าดื่ม ขึ้นกับสภาพทางธรณีวิทยาของพื้นที่ องค์ประกอบของถ่านชีวภาพไม้ไผ่มีเหล็กและแมงกานีสร้อยละ 6.83 และ 2.37 ตามล้าดับ การเคลือบไคโตซานท้าให้องค์ประกอบของเหล็กและแมงกานีสลดลง และการฝังเหล็กท้าให้สัดส่วนของเหล็กและซิลิกาเพิ่มขึ้น ถ่านชีวภาพไม้ไผ่ ให้ค่าความเป็นกรดด่างเป็นกลางถึงด่าง ส่วนถ่านเคลือบไคโตซานและฝังเหล็กให้ค่าเป็นกรด ค่าไอโอดีน นัมเบอร์ถ่านชีวภาพไม้ไผ่มีค่าสูงสุดเท่ากับ 75.30 มิลลิกรัม/กรัม ระยะเวลาสมดุลของการดูดซับเหล็กเกิดขึ้นได้ ในเวลา 24 ชั่วโมง ส่วนการดูดซับแมงกานีสด้วยถ่านชีวภาพไม้ไผ่ถึงระยะเวลาสมดุลการดูดซับเร็วกว่าถ่านที่ปรับปรุงพื้นผิว และการดูดซับสารหนูด้วยถ่านฝังเหล็กมีระยะเวลาสมดุลที่ 2 ชั่วโมง การปรับปรุงพื้นผิวถ่านชีวภาพไม้ไผ่เหมาะกับการบ้าบัดโลหะหนักชนิดเดียว ถ่านชีวภาพไม้ไผ่ที่ดูดซับเหล็กและแมงกานีสแล้วเมื่อนำกลับมาใช้ใหม่เพื่อดูดซับโลหะหนักผสม สามารถบ้าบัดได้เพียงเหล็กและสารหนู ดังนั้นถ่านชีวภาพไม้ไผ่จึงเหมาะสมที่จะน้าไปใช้เป็นวัสดุกรองน้ำ