การศึกษาสมบัติเชิงกลและสัณฐานวิทยาของพอลิโพรพิลีนที่ผสมผงยางอีพีดีเอ็มจากซีลประตูรถยนต์
บทความในวารสาร
ผู้เขียน/บรรณาธิการ
กลุ่มสาขาการวิจัยเชิงกลยุทธ์
รายละเอียดสำหรับงานพิมพ์
รายชื่อผู้แต่ง: Sirinthorn Thongsang, Nattarat Kengkla, Nuntinee Boonjan and Kamonthip Tiraditsakul
ผู้เผยแพร่: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ปีที่เผยแพร่ (ค.ศ.): 2024
ชื่อย่อของวารสาร: RMUTI Journal
Volume number: 17
Issue number: 1
หน้าแรก: 60
หน้าสุดท้าย: 71
จำนวนหน้า: 12
นอก: 2672-9369
eISSN: 3027-6756
URL: https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/rmutijo/issue/view/17419/4284
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ทำการศึกษาสมบัติเชิงกลและสัณฐานวิทยาของพอลิโพรพิลีนที่ผสมผงยางอีพีดีเอ็มจากชีลประตูรถยนต์ ซึ่งผงยางอีพีดีเอ็มทำการเตรียมทั้งแบบไม่ดีวัลคาไนช้และดีวัลคาไนซ์ด้วยวิธีการใช้ความร้อนร่วมกับแรงทางกล โดยศึกษาการดีวัลคาไนซ์ยางอีพีดีเอ็มในขั้นตอนการบดด้วยเครื่องบดแบบสองลูกกลิ้งที่อุณหภูมิ 220 และ 230 oC ความเร็วรอบลูกกลิ้ง 40 รอบต่อนาที เป็นเวลา 25 นาที จากนั้นบดต่อในเครื่องผสมภายในที่อุณหภูมิ 200 oC ความเร็วรอบโรตอร์ 140 รอบต่อนาที เป็นเวลา 10 นาที แล้วนำไปตรวจสอบความสามารถในการดีวัลคาไนซ์ของยางจากวิธีการสกัดด้วยชอกเลต เพื่อเลือกอุณหภูมิที่เหมาะสม โดยนำผงยางอีพีดีเอ็มทั้งสองแบบผสมลงในพอลิโพรพิลีนที่อัตราส่วน 0/100 10/90 20/80 30/70 และ 40/60 เปอร์เซ็นต์โดยน้ำหนัก ด้วยเครื่องผสมภายในแล้วขึ้นรูปแผ่นจากเครื่องอัคร้อน และนำไปทดสอบสมบัติการรับแรงดึงและแรงกระแทก รวมถึงตรวจสอบลักษณะทางสัฐานวิทยาพบว่า การดีวัลคาไนช้ในขั้นตอนการบดด้วยเครื่องบดแบบสองลูกกลิ้งที่อุณทภูมิ 230 oC มีเปอร์เซ็นต์ของยางส่วนที่ละลายสูงกว่าที่อุณหภูมิ 220 oC ซึ่งแสดงถึงสามารถในการดีวัลคาไนซี ดีกว่า โดยพอลิโพรพีลีนที่ผสมยางอีพีดีเอ็มทั้งสองแบบในปริมาณที่มากขึ้นส่งผลให้ค่ายังมอดุลัสลดลง แต่ความยืดสูงสุด ณ จุดขาด และความทนแรงกระแทกเพิ่มสูงขึ้น ส่วนความต้านแรงดึงเริ่มมีแนวโน้มลดลงเมื่อผสมผงยางอีพีดีเอ็ม
คำสำคัญ
ไม่พบข้อมูลที่เกี่ยวข้อง