การใช้วัสดุพื้นถิ่นเพื่อปรับปรุงคุณภาพน้ำในบ่ออนุบาลกุ้งกุลาดำ

บทความในวารสาร

ผู้เขียน/บรรณาธิการ

กลุ่มสาขาการวิจัยเชิงกลยุทธ์

รายละเอียดสำหรับงานพิมพ์

รายชื่อผู้แต่ง: Soydoa Vinitnantharat;Rattikan Neamchan;Pavinee Pattanachan;Bundit Tirachulee;Thanee Dawrueng;Sivawan Phoolphundh;Jirataya Pansuk

ผู้เผยแพร่: เครือข่ายบริหารการวิจัย

ปีที่เผยแพร่ (ค.ศ.): 2020

Volume number: 8

Issue number: 1

หน้าแรก: 184

หน้าสุดท้าย: 197

จำนวนหน้า: 14

นอก: 2630-2443

eISSN: 2630-0451

URL: https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JCDLQ/article/view/244592

ภาษา: Thai (TH)

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ศึกษาการใช้วัสดุพื้นถิ่นได้แก่ เปลือกหอยแครง เปลือกหอยแมลงภู่ ถ่านไม้โกงกาง และเปลือกไม้โกงกาง จาก จ.สมุทรสงคราม  เพื่อศึกษาการดูดซับและปลดปล่อยธาตุอาหารในระดับห้องปฏิบัติการ ด้วยการใช้วัสดุพื้นถิ่น 300 กรัม ใส่ในถังชนาด 15 ลิตรบรรจุน้ำกร่อยธรรมชาติ สังเกตความเข้มข้นของธาตุอาหาร เป็นระยะเวลา 5 วัน  และศึกษาการใช้วัสดุพื้นถิ่นร่วมกับการอนุบาลกุ้งทะเลในบ่อเพาะเลี้ยง ผลการศึกษาในห้องปฏิบัติการพบว่ามีเพียงเปลือกหอยแมลงภู่และเปลือกไม้โกงกางที่ดูดซับแอมโมเนียได้ในช่วงวันแรก จากนั้นวัสดุพื้นถิ่นทั้ง 4 ชนิดจะปลดปล่อยธาตุอาหารออกมา โดยเปลือกหอยแครง  เปลือกหอยแมลงภู่ ถ่านไม้โกงกาง และเปลือกไม้โกงกางปลดปล่อยธาตุอาหารอนินทรีย์ไนโตรเจนต่อฟอสเฟต เท่ากับ 10:1, 8:1, 4.6:1 และ 1:2 ตามลำดับ เมื่อนำถ่านไม้โกงกาง และเปลือกหอยแมลงภู่ ปริมาณ  10.8 และ 2 กิโลกรัม มาใช้ร่วมในการอนุบาลลูกพันธุ์กุ้งในกระชัง 2,500 ตัวในพื้นที่ 2 ตารางเมตร พบว่า การใส่วัสดุพื้นถิ่นดังกล่าว ช่วยเพิ่มความยาวเฉลี่ยกุ้งได้ โดยมีความยาวมากกว่าลูกกุ้งในกระชังควบคุมที่ไม่ใช้วัสดุพื้นถิ่นประมาณร้อยละ 26 และสามารถช่วยดูดซับโลหะหนักในน้ำได้

คำสำคัญ

การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ, กุ้ง, ถ่านไม้, ธาตุอาหาร, โลหะหนัก