ความสัมพันธ์ของการรับรู้สภาพแวดล้อมในการเรียนรู้ กรณีศึกษา : นักศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สาขาวิชาช่างกลโรงงานสถาบันการอาชีวศึกษา ภาคตะวันออก

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของการรับรู้สภาพแวดล้อมในการเรียนรู้ ของนักศึกษา
ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สาขาวิชาช่างกลโรงงาน สถาบันการอาชีวศึกษา ภาคตะวันออก ประกอบด้วย
วิทยาลัยเทคนิค 9 แห่ง การเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยใช้การสุ่มแบบชั้นภูมิ (Stratified Random Sampling)
และทำการคำนวณหาขนาดของตัวแทนรวมทุกชั้นภูมิ โดยวิธีสัดส่วนต่อขนาด ( proportional to size)
จำนวน 390 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ แบบสอบถาม ซึ่งแบบสอบถามทั้งฉบับมีความเชื่อมั่น
เท่ากับ 0.942 มีการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ
วิเคราะห์ความสัมพันธ์โดยใช้สถิติไคสแควร์ (Chi-Square) ผลการวิจัยพบว่า 1) ด้านสภาพแวดล้อมทาง
กายภาพกับปัจจัยด้านชั้นปี และสถานศึกษา มีความสัมพันธ์กันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ด้าน
สภาพแวดล้อมทางจิตภาพกับปัจจัยด้านชั้นปี ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและสถานศึกษามีความสัมพันธ์กันที่
ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ด้านสภาพแวดล้อมทางสังคมกับปัจจัยด้านชั้นปี ผลสัมฤทธิ์ทางการ
เรียนและสถานศึกษามีความสัมพันธ์กันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05